Brett Anderson - Back to you

Britney Spears - 3

Φανατικός της Britney ανέβασε το νέο της single μαζί με promo-link.
Δεν ειναι καλή ποιότητα, απλά να παρετε μια ιδεα όσοι ενδιαφέρεστε.
ΕΔΩ

Νέο cd η Nelly Furtado

H Nelly Furtado μιλά για το νέο της cd που είναι όλο ισπανόφωνο.
Μας αρέσει....

Shakira - Why wait for later

Άλλο ένα τραγούδι από το νέο άλμπουμ της Shakira (που αναμένεται αρχές Οκτώβρη) διέρρευσε στο Ίντερνετ.
Λέγεται "Why wait(for later)" και συνδυάζει το latin με το oriental.
Νομίζω θα τα πάει αρκετά καλά.

Αναδρομή!!

Βρήκα στο youtube τυχαία παλιά τραγούδια που όλοι έχουμε ακούσει-χορέψει.
Lambada, Macarena, Asereje.
Bonus το αγαπημένο Mambo No5!
Τα θυμάστε;;

Jason Mraz -I'm Yours (live)

Επιστρέφουν oι Backstreet Boys

Στις 2 Οκτωβρίου κυκλοφορεί το νέο άλμπουμ των Backstreet Boys με τίτλο "This is us".
Το δημοφιλές αντρικό συγκρότημα μετά το "Incomplete" καλείται να αποδείξει πως δεν έχει χάσει τη συνταγή της επιτυχίας που τους έκανε τόσο διάσημους τη δεκαετία του '90.

Νέο album ο Robbie Williams

Νέο album αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 6 Νοεμβρίου ο Robbie Williams μετά από 3 χρόνια απουσίας.
Επίσης θα εμφανίζεται και στο X-Factor ως κριτής.

Elvis Week

Στην Αμερική αυτή η εβδομάδα λέγεται "Εβδομάδα Elvis" και είπαμε να θυμηθούμε λίγο τον μεγάλο τραγουδιστή. Ακούστε κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του.

Επανασύνδεση των Α1;

Το γνωστό αγγλικό γκρουπ, Α1, εμφανίστηκε στη Νορβηγική τηλεόραση και αποκάλυψαν πως σκέφτονται να επανασυνδεθούν ως γκρουπ, χωρίς να μπουν σε λεπτομέρειες.
Μακάρι να ισχύει.

Το τραγούδι του καλοκαιριού

Αν ακούτε παντού ένα τραγούδι, τότε σίγουρα είναι το "I know you want me".

Πανσέληνος

Σήμερα η πανέμορφη αυγουστιάτικη πανσέληνος......

Shakira - She Wolf (Official Video)

Κυκλοφόρησε τελικά το νέο βιντεοκλίπ της Shakira, και μπορείτε να το βρείτε (ίσως με δυσκολία) στο youtube.
Πάντως δε με ενθουσιάζει το τραγούδι...

Best of και νέα κομμάτια από την Madonna

Με μία best of συλλογή θα σφραγίσει η Madonna την παρουσία της στην Warner, λίγο πριν την αναχώρηση της για την Live Nation. Η συλλογή θα ονομάζεται Celebration και θα περιλαμβάνει δύο νέα τραγούδια.

Η κυκλοφορία της αναμένεται στα τέλη του Σεπτέμβρη ενώ στις 3 Αυγούστου θα έχουμε και το νέο single της Αμερικανής superstar με τίτλο και αυτό, Celebration. Στο συγκεκριμένο κομμάτι η παραγωγή ανήκει στον Paul Oakenfold.

Ακόμα δεν έχουμε το tracklist της συλλογής ωστόσο έχει επιβεβαιωθεί πως μέσα θα βρίσκονται τα κομμάτια, Everybody, 4 Minutes, Express Yourself και Vogue. H επιλογή τους έγινε από την ίδια την Madonna καθώς επίσης και από τους οπαδούς της, μέσω ψηφοφορίας στο επίσημο site της.

Η κυκλοφορία θα υπάρχει σε δύο εκδόσεις ενώ την ίδια περίοδο θα κυκλοφορήσει και dvd με video clips αλλά και υλικό που μέχρι τώρα δεν είχε γίνει διαθέσιμο.

COSMO

Έκλεψε η Clarkson τραγούδι της Beyonce?

Μεγάλη μουσική διαμάχη έχει ξεσπάσει στην Αμερική με την κυκλοφορία του νέου τραγουδιού της Kelly Clarkson "Already gone".
To τραγούδι θυμίζει πολύ έντονα το γνωστό τραγούδι της Beyonce, "Halo" και το πιο ενδιαφέρον είναι πως και τα δυο τα συνέθεσε ο ίδιος παραγωγός, ο Ryan Tedder.
Η Clarkson προσπάθησε να αποτρέψει την κυκλοφορία του, και μάλιστα τόσο σύντομα, αλλά η δισκογραφική της είχε άλλη άποψη.

Ωστόσο, αυτό που τη στεναχωρεί περισσότερο είναι το γεγονός ότι το κοινό θα πιστεύει πως η ίδια έκλεψε την επιτυχία της Beyonce και όχι ότι ο Ryan Tedder «έδωσε το ίδιο τραγούδι στη Beyonce και την Clarkson».

Από την πλευρά, ο Ryan Tedder επιμένει πως το «Already Gone» και το «Halo» είναι δύο ξεχωριστά μουσικά κομμάτια από άποψη μελωδίας και στίχων, υποστηρίζοντας πως το «Already Gone» αποτελεί ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχει γράψει ποτέ. «Ποτέ δεν θα προσπαθούσα να εξαπατήσω καλλιτέχνες όπως η Beyonce ή η Clarkson με το να ηχογραφήσουν το ίδιο μουσικό κομμάτι. Η ιδέα και μόνο είναι παράλογη», ανέφερε υπερασπιζόμενος τον εαυτό και τη δουλειά του.
Προκάλεσε, μάλιστα, το κοινό να ακούσει τα δύο κομμάτια και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Επειδή τα ακούσαμε, το βγάλαμε το συμπέρασμα ότι ούτε ο Φοίβος δεν τα κάνει αυτά...
Κρίμα γιατί και οι 2 είναι πολύ καταξιωμένες στην Αμερική.
Παρόλα αυτά, το Already gone στο youtube σκίζει, οπότε μπορεί και να του βγήκε σε καλό όλο αυτό.....

Η επιστροφή των A-ha

Θυμόσαστε το νορβηγικό συγκρότημα που μεσουρανούσε στη δεκαετία του ’80; Oι A-ha λοιπόν,επιστρέφουν στη μουσική σκηνή με νέο άλμπουμ και συναυλίες. Ο Μόρτεν Χάκετ, ο Μάγκνε Φούρολμεν και ο Πολ Βαακτάαρ πραγματοποίησαν την πρώτη τους εμφάνιση σε μουσικό κατάστημα του Λονδίνου, όπου υπέγραψαν αντίτυπα του νέου τους CD και τραγούδησαν το πρώτο σινγκλ του «Foot of the Mountain» αλλά και πολλές παλιές επιτυχίες όπως το Hunting High and low.
Το συγκρότημα με πωλήσεις δίσκων που φτάνουν τα 36 εκατομμύρια, δεν έχει αλλάξει πολύ το στυλ της μουσικής του. Το 2010 θα συμπληρωθούν 25 χρόνια από τότε που πρωτοκυκλοφόρησαν τα «Take on me» και «The sun always shines on TV».
GOSSIP TV

She Wolf - Making of the Video

Σήμερα η πρεμιέρα του βιντεοκλίπ στο MTV

Η καινοτομία των JLS

Ένα νέο αντρικό συγκρότημα έχει γίνει μόδα στην Αγγλία και μάλιστα μετά από πολύ καιρό. Η χώρα που ανέδειξε τα αντρικά συγκροτήματα, περνούσε μια στάσιμη περίοδο, προτιμώντας γυναίκες.
Τώρα επανέρχεται με τους JLS, νικητές του X-Factor και μάλιστα το πρώτο συγκρότημα που αποτελείται από έγχρωμους τραγουδιστές.
Αν έχετε παρατηρήσει μέχρι τώρα υπήρχε πάντα ένας ξένος στο συγκρότημα ή (και) ένας gay, θέλοντας να τραβήξουν όλες τις ομάδες, διατηρώντας όμως μια ισορροπία.
Φαίνεται πως ήρθε η ώρα να καταλάβει ο κόσμος πως είναι ρατσιστικό να υπάρχουν με το ζόρι και άσπροι για να μη....θιχτούν.
Απόδειξη λοιπόν οι JLS που έκαναν πολύ δυναμική αρχή, αντίστοιχη μόνο με αυτή των Westlife για τα αγγλικά συγκροτήματα (αλήθεια τι κάνουν αυτοί;)
Δείτε τη μεγάλη τους επιτυχία "Beat again"

Δήμητρα Γαλάνη - Στερεότυπα

Ένα πολύ ωραίο cd κυκλοφόρησε πρόσφατα η Δήμητρα Γαλάνη με επανεκτελέσεις τραγουδιών της, που αξίζει να ακούσετε.
Πάρτε μια ιδέα από το γνωστό τραγούδι της Στερεότυπα.

Πάνω απ' όλα - Όταν σ' είχα πρωτοδει

Σίγουρα η καλύτερη διασκευή των φετινών Mad και από τα τραγούδια του καλοκαιριού.
Οι Professional Sinnerz με το "Όταν σ'είχα πρωτοδει" σκίζουν και φυσικά το "Πάνω απ' όλα" του Μύρωνα ακούγεται όλο το χειμώνα.

Shakira - She wolf

Μετά από 2 χρόνια επιστρέφει η Σακίρα με νέο δυναμικό τραγούδι, το "She wolf".
Τον Οκτώβρη αναμένουμε και αγγλόφωνο άλμπουμ (και του χρόνου ισπανόφωνο)
Πρώτες εντυπώσεις από το τραγούδι;
Πού της ήρθε ο λύκος;
Δεν είναι κακό αλλά λίγο σαν να προσπαθεί να εναρμονιστεί στα μουσικά πρότυπα (όπως έκανε και η Nelly Furtado και έφτασε στην κορυφή).
Θα ήθελα δηλαδή κάτι στο στυλ Hips don't lie σαν ήχο.
Περιμένω όμως όλο το άλμπουμ γιατί η Shakira συνηθίζει να δοκιμάζει διάφορους ήχους...
Έχει κυκλοφορήσει και σε ισπανική έκδοση και μάλλον ταιριάζει περισσότερο στον ήχο.

Coldplay - Billie Jean (Live in George @ The Gorge Amphitheatre)

Τελευταία όλοι τραγουδούν έστω λίγο Michael Jackson.
Εδώ οι Coldplay τραγουδούν Billie Jean, με τον δικό τους τρόπο....

Michael Jackson - Man in the mirror

Τι να πρωτοδιαλέξεις από Michael Jackson....
Ένα από τα αγαπημένα μου πάντως είναι το Man in the mirror και λόγω της σημασίας του σαν τραγούδι...

Η αυτοκτονία των μύθων της ποπ και της ροκ μουσικής

του ΣΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτοκαταστροφικές πορείες, αμφεταμίνες και ναρκωτικά, ποτάμια αλκοόλ, ζωή στα άκρα, ο ξαφνικός θάνατος και η λατρεία των οπαδών που αποκτά διαστάσεις θρησκευτικής υστερίας..

Ελβις Πρίσλεϊ, Τζίμι Χέντριξ, Τζιμ Μόρισον, Τζάνις Τζόπλιν, Κερτ Κομπέιν και τώρα Μάικλ Τζάκσον. Εξι ήρωες μιας κουλτούρας που σφραγίζει την ποπ και τη ροκ μουσική της εποχής μας και που δεν είναι άλλη από την κουλτούρα της αυτοκαταστροφής. Μύθοι που καίγονται, αυτοπυρπολημένοι, για να τροφοδοτήσουν με τις θεαματικές τους «εξόδους» τη θεολογία του ποπ ειδώλου. Στο φόντο η ταινία του Νίκολας Ρέι «Επαναστάτης χωρίς αιτία», του 1955, στην οποία ο εκτυφλωτικά νέος ήρωας Τζέιμς Ντιν ενσαρκώνει το αξίωμα: «Ζήσε γρήγορα, πέθανε νέος»...

Ο βασιλιάς Ελβις
Είναι ίσως η μόνη περίπτωση με την οποία μπορεί να συγκριθεί άμεσα ο Μάικλ Τζάκσον. Δεν είναι τυχαίο το προσωνύμιο «βασιλιάς» και για τους δύο τραγουδιστές. Ελάχιστα φαντάζομαι είναι αυτά που δεν έχουν ειπωθεί για τον Πρίσλεϊ, αν και μέσα στα 32 χρόνια που έχουν περάσει από τον θάνατό του εκατοντάδες ιστορίες, πολλές από αυτές φανταστικές, έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Ο Πρίσλεϊ είχε την ευλογία-κατάρα να είναι ο πρώτος πραγματικά μεγάλος ροκ σταρ. Μπορεί ο Σινάτρα να είχε ήδη στο ενεργητικό του αρκετή επιτυχία, αλλά οι υστερίες, οι μιμήσεις και όλα τα φαινόμενα που εδραίωσαν το ροκ σταρ σίστεμ γεννήθηκαν με αυτόν. Η επιτυχία τεράστια από την αρχή, με μια αλυσίδα Νο 1 τραγουδιών που ξεκίνησε με το περίφημο «Ηeartbreak Ηotel». Στα αρχεία του FΒΙ αναφέρεται ως «απόλυτος κίνδυνος για την ασφάλεια των ΗΠΑ». Οι χορευτικές κινήσεις που τόσο λατρεύτηκαν από το κοινό θεωρούνταν προκλητικές για τη νεολαία και πως περιείχαν στοιχεία αυτοερωτισμού και διάθεση σύγχυσης των δύο φύλων. Οι πωλήσεις ταυτόχρονα εκτοξεύονταν στα ύψη- υπολογίζεται ότι ως σήμερα έχει πουλήσει πάνω από ένα δισεκατομμύριο δίσκους. Η παραμονή στην κορυφή όμως δεν διαρκεί για πάντα και μια οι αποτυχημένες ταινίες του, μια η αλλαγή στο μουσικό τοπίο με την εμφάνιση των Μπιτλς και των Ρόλινγκ Στόουνς, ο Πρίσλεϊ έβλεπε τον θρόνο του να ταλαντεύεται. Στρατός, διαζύγιο με την Πρισίλα, comeback άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε λιγότερο επιτυχημένα, συνθέτουν την εικόνα των τελευταίων χρόνων. Μετατρέπεται σε έναν υπέρβαρο κιτς τροβαδούρο που με τα χαβανέζικα ή σέβεντις κοστούμια του προσπαθεί να στρέψει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. Παράλληλα με την κακή διατροφή συνδυάζει και τη συνταγογραφημένη ή όχι χρήση φαρμάκων που τον μετατρέπουν σε ένα ερείπιο που με το ζόρι καταφέρνει να σταθεί στα πόδια του στην τελευταία περιοδεία του το 1977, ακυρώνοντας τη μια συναυλία και αδυνατώντας να τραγουδήσει στην άλλη. Πέθανε στην Γκρέισλαντ από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 42 ετών, όμως το σώμα του είχε ήδη μετατραπεί σε ένα πολυφαρμακείο όπου βασίλευαν οι αμφεταμίνες και οι δεξτροαμφεταμίνες.

Ο απόλυτος κιθαρίστας
Ισως ο μεγαλύτερος κιθαρίστας όλων των εποχών και σίγουρα μια από τις προσωπικότητες της σύγχρονης μουσικής με τη μεγαλύτερη επιρροή σε πολύ ευρύ φάσμα της μουσικής, ξεκινώντας από τη ροκ και καταλήγοντας στην τζαζ. Στα τέσσερα χρόνια που διήρκεσε η καριέρα του, εφηύρε νέες τεχνικές για τη στερεοφωνική ηχογράφηση στο στούντιο και βεβαίως έφτασε την τεχνική της κιθάρας στα ύψη με τη χρήση στο μέγιστο των ενισχυτών, αλλά και των παραμορφωτών. Η εικόνα του ως ροκ συμβόλου εδραιώθηκε μέσα από τις συγκλονιστικές εμφανίσεις του στα Φεστιβάλ του Μόντερεϊ, Γούντστοκ και της νήσου Γουάιτ. Η σχέση του με τα ναρκωτικά διαρκής και οι συλλήψεις του επεισοδιακές, όπως εκείνη στο αεροδρόμιο του Τορόντο τον Μάιο του 1969 για κατοχή μεγάλης ποσότητας ηρωίνης και χασίς.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 18ης Σεπτεμβρίου του 1970 ο Χέντριξ βρέθηκε νεκρός στο Λονδίνο από αιτίες που μέχρι και σήμερα μένουν αδιευκρίνιστες. Το προηγούμενο βράδυ το είχε περάσει σε ένα πάρτι και στη συνέχεια τον πήγε στο σπίτι της ο τελευταίος του έρωτας, η γερμανίδα ζωγράφος Μόνικα Ντάνεμαν,στο Νότινγκ Χιλ. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση, πέθανε λίγο αργότερα από ασφυξία λόγω της αναρρόφησης που έπαθε έχοντας πιει μεγάλες ποσότητες κόκκινου κρασιού. Η Ντάνεμαν είχε δηλώσει επίσης ότι κάποιος της είχε κλέψει τα υπνωτικά χάπια που είχε στην τσάντα της και ότι ο Χέντριξ ήταν ζωντανός όταν τον μετέφερε στο σπίτι της για να κοιμηθεί. Η Αστυνομία όμως και το ασθενοφόρο λένε στις αναφορές τους ότι δεν ήταν κανένας στο σπίτι όταν έφτασαν και πως ο Χέντριξ ήταν ντυμένος. Ο φίλος τουΕρικ Μπάρντον έσπευσε πάλι να δηλώσει πως επρόκειτο για αυτοκτονία.

Το λευκό κορίτσι με τη μαύρη φωνή
Η Τζάνις Τζόπλιν θα παραμείνει για πάντα το πρότυπο της ροκ τραγουδίστριας και δεν είναι τυχαίο που όλοι συγκρίνουν την πορεία τής Εϊμι Γουάινχαουζ με τη δική της. Ο Μπι Μπι Κινγκ την είχε περιγράψει ως «το θλιμμένο κορίτσι με τη χρυσή καρδιά και την αγγελική φωνή». Η Τζόπλιν ήταν μοναδική όχι μόνο γιατί είχε την πιο εκφραστική μαύρη φωνή που ακούσαμε ποτέ από λευκή τραγουδίστρια, αλλά και γιατί ήταν η πρώτη που παρουσίασε τη γυναίκα ροκ σταρ ως ανεξάρτη το θηλυκό που μπορεί να βγει μπροστά στην αρένα τής τότε ανδροκρατούμενης ροκ σκηνής, μακριά από το μοντέλο της γατούλας που λάνσαραν οι περισσότερες τραγουδίστριες ως τη δεκαετία του 1960. Η αυτοκαταστροφή όμως ήταν το άλλο στοιχείο που τη χαρακτήριζε. Η εξάρτησή της από την ηρωίνη ξεκίνησε το 1969 και είναι γνωστό ότι ξόδευε 200 δολάρια την ημέρα προκειμένου να προμηθευτεί τη δόση της. Με το ζόρι κατάφεραν να την κρατήσουν καθαρή στην ηχογράφηση του πρώτου σόλο άλμπουμ της «Ι Got Dem Οl΄ Κozmic Βlues Αgain Μama!», όχι όμως και στις ζωντανές εμφανίσεις που ακολούθησαν, όπως το Γούντστοκ όπου εμφανίστηκε στη σκηνή έχοντας μόλις πάρει τη δόση της, συνδυάζοντάς τη με αρκετό αλκοόλ. Και σίγουρα δεν κατάφεραν να τη σταματήσουν από τη μοιραία δόση της 4ης Οκτωβρίου του 1970, όταν μάταια την περίμεναν στο στούντιο για την ολοκλήρωση του δεύτερου άλμπουμ της «Ρearl». Ο υπεύθυνος των συναυλιών της Τζον Κρουκ τη βρήκε στο Landmark Μotor Ηotel, όπου διέμενε από τον Αύγουστο, νεκρή, έχοντας πάρει υπερβολική δόση. Ηταν μόνο 27 ετών!

Ο ποιητής του ροκ
Ο άλλος βασιλιάς, ο «βασιλιάς σαύρα», ήταν το απόλυτο αυτοκαταστροφικό σύμβολο της ροκ μουσικής. Με το συγκρότημά του, τους Doors, έγραψαν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, αφού η μουσική τους δεν καταχωρίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο χώρο, με αυτή την τόσο επιτυχημένη μείξη μπλουζ, ροκ και καμπαρέ- και κυρίως λόγω των στίχων του Μόρισον που θα αποτελούν αλφαβητάρι για όσους κάνουν τα πρώτα βήματά τους στον θαυμαστό ροκ κόσμο, όσα χρόνια και αν περάσουν. Ο ποιητής της ροκ είχε ιστορικό όσον αφορά την επιθετική του συμπεριφορά προς τις Αρχές, με συλλήψεις για χρήση ναρκωτικών και προσβολή της δημοσίας αιδούς για την επίδειξη των γεννητικών οργάνων του επί σκηνής. Επιθετικός ήταν και στη στιχουργική του, αλλά πολύ ευαίσθητος για όσους τον ήξεραν από κοντά, προτίμησε στο απόγειο της καριέρας των Doors, το 1971, να παρατήσει τα πάντα και να ζήσει στο Παρίσι, όπου περνούσε τη μέρα του παρατηρώντας την αρχιτεκτονική της πόλης που λάτρευε ή ηχογραφώντας με μουσικούς του δρόμου. Είχε πια παχύνει αρκετά και είχε αφήσει μακριά γένια δημιουργώντας μια εικόνα εντελώς διαφορετική από εκείνη του σεξ συμβόλου των τελών της δεκαετίας του 1960. Στις 3 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς βρέθηκε νεκρός στο μπάνιο του από τη γυναίκα με την οποία είχε σταθερή σχέση σε ολόκληρη σχεδόν την ενήλικη ζωή του, τηνΠάμελα Κούρζον.Επειδή δεν βρέθηκαν στοιχεία εγκληματικής ενέργειας, σύμφωνα με το γαλλικό Δίκαιο δεν ήταν απαραίτητη η νεκροτομή. Ως αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης, μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν δόθηκαν δεκάδες διαφορετικές ερμηνείες για τον θάνατό του, με πιο διαδεδομένες εκείνες πε ρί εισπνοής ηρωίνης από τη μύτη αντί κοκαΐνης και του εγκεφαλικού. Βεβαίως, πολλοί από τους χιλιάδες που συρρέουν στο μνήμα του στο Παρίσι κάθε χρόνο πιστεύουν ότι δεν έχει πεθάνει και πως αυτό ήταν ένα τρικ για να αποφύγει διά παντός τη δημοσιότητα και να αλλάξει ταυτότητα.

Η αναβίωση του παλιού εφιάλτη
Ο θάνατος τουΚερτ Κομπέιντο 1994 φάνηκε στην αρχή σαν μια μακάβρια φάρσα. Σαν ένα κακόγουστο αστείο από το παρελθόν που ήλθε να προστεθεί στην αλυσίδα των ροκ σταρ που δεν άντεξαν το βαρύ φορτίο που έφεραν στους ώμους τους. Ο Κομπέιν με τους Νirvana, αν εξετάσουμε την προσφορά τους από μουσικολογικής πλευράς, συνέθεσαν τρία εξαιρετικά άλμπουμ, αλλά μέχρι εκεί. Αυτό που τους διαφοροποίησε ήταν ότι κατάφεραν με το στιλ που λάνσαραν και τους στίχους του Κομπέιν να δώσουν στίγμα σε μια ολόκληρη γενιά, πείτε τη Generation Χ ή όπως αλλιώς θέλετε, ο Κομπέιν να γίνει ο εκπρόσωπός της, και κυρίως να επαναφέρουν στο ροκ τη χαμένη αίγλη του, την οποία έχασε στην ιλουστρασιόν δεκαετία του 1980. Ηταν εκείνοι που επανέφεραν και πάλι την ελπίδα σε μια γενιά λέγοντάς τους ότι είναι αυτοί που μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα και πως το ροκ δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο από μια κιθάρα, ένα μπάσο, ντραμς και μια φωνή και πως στις συναυλίες αρκούσε να καταθέσεις την ψυχή σου και μόνο χωρίς την ανάγκη εντυπωσιακών σόου. Καταπιεσμένος από αυτό το βαρύ φορτίο, εξαρτημένος από τις ναρκωτικές ουσίες, έχοντας ξεκινήσει από 13 ετών με μαριχουάνα και στην πορεία έχοντας δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα, και έχοντας στο πλάι του μια ακόμη πιο αυτοκαταστροφική προσωπικότητα όπως είναι ηΚόρτνι Λαβ, ο Κομπέιν θέλησε να ξεφύγει από όλα αυτά, να αφοσιωθεί στη μουσική του και για λίγο φάνηκε ότι θα τα κατάφερνε. Στις 8 Απριλίου η σορός του βρέθηκε στο σπίτι του στη λίμνη Ουάσιγκτον από έναν ηλεκτρολόγο που πήγε εκεί προκειμένου να επισκευάσει τα συστήματα ασφαλείας. Εκτός από το ελάχιστο αίμα που κυλούσε από αφτί του δεν φαινόταν κάποιο τραύμα και ο ηλεκτρολόγος πίστεψε ότι απλώς ήταν πεσμένος, αλλά όταν πλησίασε είδε το πιστόλι δίπλα από το μάγουλό του. Παραπέρα υπήρχε ένα ιδιόχειρο σημείωμα που έγραφε:«Δεν έχω νιώσει τη διέγερση που μου προκαλούσε το να ακούω και να δημιουργώ μουσική,μαζί με το πραγματικό γράψιμο...,εδώ και πάρα πολλά χρόνια» . Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή ο Κομπέιν ήταν νεκρός τουλάχιστον τρεις ημέρες προτού βρεθεί και είχε πάρει πριν πεθάνει μια μεγάλη ποσότητα ηρωίνης και χαπιών Βάλιουμ. Ηταν μόνο 27 ετών και αυτός και το τραγούδι του «Smells Like Τeen Spirit» έγινε ο ύμνος για μια ολόκληρη γενιά.

Το κλαμπ των 27ρηδων
Οι περιπτώσεις των Χέντριξ, Τζόπλιν, Τζιμ Μόρισον, αλλά και του ιδρυτικού μέλους των Ρόλινγκ ΣτόουνςΜπράιαν Τζόουνς έχουν ενταχθεί εδώ και χρόνια στο ανεπίσημο κλαμπ εκείνων που έχουν πεθάνει στην ηλικία των 27 ετών. Το ενδιαφέρον με τους παραπάνω είναι ότι πέθαναν με μικρή χρονική διαφορά ο ένας από τον άλλο, με εξαίρεση το νεοφερμένο μέλος, τον Κερτ Κομπέιν. Στο βιβλίο «Ηeavier Τhan Ηeaven» η αδελφή του αρχηγού των Νirvana αναφέρει πως ο Κομπέιν έλεγε συχνά ότι ήθελε να γίνει μέλος στο «Κλαμπ των 27ρηδων». Λέγεται μάλιστα ότι βρέθηκε, στα τέσσερα από τα πέντε μέλη του κλαμπ, εκτός του Κομπέιν δηλαδή, και ένα λευκός αναπτήρας πάνω τους όταν πέθαναν.

ΠΗΓΗ

Νεκρός ο Michael Jackson...

Πριν λίγο μάθαμε από το TMZ ότι ο Michael Jackson έφυγε αιφνιδίως από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς!
Μόλις 50 ετών....
Διακομίστηκε πριν λίγες ώρες στο νοσοκομείο αλλά ήταν ήδη αργά...
Οι φαν του περίμεναν πώς και πώς να τον δουν το καλοκαίρι στις συναυλίες που είχε προγραμματίσει, αλλά τους περίμενε όλους δυσάρεστη έκπληξη.
Ήταν ο μεγαλύτερος ποπ σταρ του κόσμου με καριέρα 40 χρόνων, από την εποχή των Jackson 5.
Τα τελευταία χρόνια δεν έδειχνε πολύ καλά και είχαμε κι εμείς δημοσιεύσει πρόσφατα φωτογραφία που επισκεπτόταν ιατρικό κέντρο, όμως τίποτα δεν προδίκαζε τόσο σύντομα θάνατο....
Όσο και να είχε προκαλέσει στην προσωπική του ζωή και στα επαγγελματικά του, θα τον θυμόμαστε σαν ένα τεράστιο σταρ με επιτυχίες που δεν θα έχει ποτέ άλλος σε τέτοιο μέγεθος....

Corrs - Everybody Hurts

Ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι από ένα επίσης αγαπημένο συγκρότημα.
Πολύ ωραία η ενορχήστρωση....
Άντε από το επόμενο θα δυναμώσουμε σιγά σιγά, καλοκαίρι μπαίνει.
Απλά ακόμα δεν έχω μπει καθόλου στο καλοκαίρι και φαίνεται και απο τις μουσικές επιλογές!!

Bob Dylan - Like a rolling stone

Άργησα πάλι λίγο να βάλω νέο τραγουδάκι αλλά τρέχω συνεχώς.
Το blog πλέον το έχω μόνο εγώ και όπως ξέρετε έχω άλλο "βασικό" blog.
Αυτό είναι για την μουσική που αγαπάμε.

Music is an Art

Music is an Art

Φίλιππος Πλιάτσικας- Μπαλαρίνες επιτρέπονται

Celine Dion - Alone

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ CELINE DION LIVE ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΑΛΙΑΓΑ ΚΑΙ ΤΟ STAR ACADEMY.
Τραγουδαρα ετσι;;

Roxette - It must have been love

Λατρεμένο τραγούδι σε μια πολύ ωραία live εκτέλεση......

Ο νέος Moby!

Βρήκαμε το νέο τραγούδι του Moby "Pale horses" από το επερχόμενο άλμπουμ του "Wait for me".
Καλό δείγμα.
Περιμένουμε περισσότερα!!

Monika live

Χτες είδα για πρώτη φορά live τη νεαρή τραγουδίστρια Monika, το κορίτσι που ένα χρόνο τώρα απασχολεί για τα καλά τους μουσικόφιλους. Ομολογώ ότι μέχρι τώρα, περιέργως, δεν είχα ακούσει το cd της.
Βρέθηκα δηλαδή να την παρακολουθώ χωρίς να ξέρω ούτε ένα τραγούδι της. Αυτό όμως δε με εμπόδισε να την απολαύσω, να περάσω καλά και φυσικά να μη σταματάω πλέον να ακούω τα τραγούδια της.
Δεν έγινε τυχαία μάλλον κάτι σαν μόδα η Μόνικα. Έχει βγάλει ένα πάρα πολύ καλό αγγλόφωνο άλμπουμ, με επιρροές που δε συναντάμε έυκολα, και δεν προωθούνται εύκολα και με μια μπάντα που σε κερδίζει. Όταν βλέπεις μια νεαρή κοπέλα να παίζει επί σκηνής κιθάρα, πιάνο, ακορντεόν και να έχει μαζί της κιθάρες, ντραμς, τρομπέτα, βιολί, βιολοντσέλο, δε μπορεί παρα να δημιουργείται ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.
Πρώτη φορά βλέπω σε έναν χώρο που δε θεωρείται συναυλιακός τόσο πολύ κόσμο μαζεμένο, υστερία για ένα εισητήριο, τόσο πολύ νεαρό κόσμο μαζεμένο, κόσμο που διψά για κάτι διαφορετικό, κόσμο που ξεκάθαρα δε θα συναντούσες στα μπουζούκια, κόσμο που χειροκρότησε πάρα πολύ θερμά την προσπάθεια της Μόνικας.
Δεν είμαι το κατάλληλο άτομο να την κρίνω μουσικά. Εγώ απλά ακούω μουσική όσο πιο πολύ μπορώ και μ'αρέσει να ανακαλύπτω συνεχώς αξιόλογα παιδιά που αξίζει να ασχοληθούμε. Και η Μόνικα με κέρδισε και με το παραπάνω.
Εκτός των άλλων, αποδεικνύει ότι η γενιά που έχει μεγαλώσει ως δεύτερη γλώσσα τα αγγλικά δεν τη ξενίζει ένα καθαρά αγγλόφωνο άλμπουμ και μια αγγλόφωνη συναυλία από Ελληνίδα τραγουδίστρια. Ακόμα και τα τραγούδια δεν είναι γραμμένα με την ελληνική σκέψη, αλλά με καθαρά αγγλικούς στίχους, πράγμα που σε κάνει να τα απολαύσεις ακόμα καλύτερα.
Θα μου πείτε ήξεραν όλοι τι έλεγαν οι στίχοι;
Όχι βέβαια.
Αλλά σίγουρα όλοι πέρασαν καλά.
Κι εγώ δεν ήξερα κάποιο τραγούδι και πέρασα καλά.
Όλα λοιπόν είναι σχετικά.

*Επειδή παραασχολήθηκα με τη Eurovision, ως φαν της καλής μουσικής (ναι ακούω και τέτοια, όχι μόνο Rybak και Ρουβά) θα βάζω όσο πιο συχνά μπορώ τραγούδια νέων καλλιτεχνών, περισσότερο ή λιγότερο γνωστών, έτσι σαν απόδειξη ότι η Ελλάδα βγάζει συνεχώς ταλέντα.
Το θέμα είναι να ασχοληθούν αυτοί που πρέπει μαζί τους και να τους δώσουν χώρο να εκφραστούν, και όχι να τους βάλουν στο δικό τους καλούπι.

Δωρεάν cd δίνουν οι Coldplay

Οι Coldplay εν μέσω κρίσης αποφάσισαν να μοιράσουν στους φαν τους μέσω Ίντερνετ ένα live cd τους με μεγάλες επιτυχίες τους.
Το κατέβασα και είναι πολύ καλό.
Όσοι είστε φαν τρέξτε να το κατεβάσετε από το επίσημο site τους:

http://www.coldplay.com/newsdetail.php?id=395

Firefly - Χριστίνα Μεταξά

Το τραγούδι της φετινής Eurovision που αδικείται λόγω της υπερπροβολής του Σάκη.
Πολύ καλό τραγούδι και βιντεοκλίπ...
Καλή επιτυχία στην γλυκύτατη Χριστίνα Μεταξά.

Mario Frangoulis - Come What May

Έχω μεγάλη αδυναμία στον Μάριο Φραγκούλη και περιέργως δεν την έχω πολυδείξει.
Βρήκα τυχαία στο youtube να τραγουδά το απίθανο τραγούδι Come what may.
Η αλήθεια είναι ότι τον προτιμώ σε ελληνικά, αλλά δεν είχε κάποια συγκεκριμένα το youtube που έψαχνα.
Απολαύστε...

Top 5 songs in Europe!

Από το spyros-tagas
Επειδή κάποια τα έχουμε ήδη ανεβάσει, βάζουμε τα καινούρια βίντεο.

Eminem - We made you

Miley Cyrus - Fly On The Wall


Armin van Buuren ft Sharon den Adel - In and Out of Love

Lady GaGa - Poker Face


Lady GaGa - Just Dance

Red Hot Chili Peppers - Otherside Cover Piano Acoustic

Red Hot Chili Peppers - Otherside Cover Piano Acoustic
Ωραία διασκευή έτσι;
Από τον LettivMusix

Armin van Buuren ft Sharon den Adel - In and Out of Love

Το νέο αγαπημένο μου τραγούδι που δε χορταίνω να το ακούω είναι των Armin van Buuren ft Sharon den Adel το In and Out of Love.
Καταπληκτικό έτσι;

Οι Queen όπως δεν τους ακούσατε ποτέ !

Μια διαφορετική και, οπωσδήποτε, καινοτομική διασκευή του Bohemian Rhapsody κάνει τις τελευταίες ημέρες θραύση στο YouTube, με παλιούς υπολογιστές και περιφερειακά να παίζουν το ρόλο του συγκροτήματος.Ο χρήστης με το ψευδώνυμο bd594 χρησιμοποίησε
έναν Atari στο ρόλο του πιάνου, ένα TI-94 της Texas Instruments ως πρώτη κιθάρα και μερικές συσκευές ακόμα, όπως σκληροί δίσκοι, συσκευές ανάγνωσης δισκετών και ένα... scanner, τα οποία συνεργάστηκαν με κάποιο τρόπο ώστε να παίξουν ένα από τα δημοφιλέστερα κομμάτια του βρετανικού συγκροτήματος. Αν και σε κάποια σημεία του βίντεο, συνολικής διάρκειας 6 λεπτών, χρειάζεται κανείς να... μαντέψει τι ακούει το τελικό αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό.

http://irakliowebradio2.blogspot.com/2009/04/queen.html

Η Μadonna σε 20 χρόνια!!

Delta Goodrem - Not Me, Not I

Ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι της Delta Goodrem, "Not me, not I".
Πού χάθηκε άραγε η Delta??

Aerosmith - I Don't Wanna Miss a Thing

Να το γυρίσουμε και λίγο στο κλασικό ροκ με Aerosmith...
Εδώ σε live έκδοση...

Everytime - Glen Hansard & Colm Maclomaire

Το γνωστό τραγούδι της Britney Spears σε μια διαφορετική έκδοση...

Gregorian - Angels

Για σήμερα πάλι Gregorian, αυτή τη φορά Angels...

Gregorian- Sound of silence

Μιας και είμαστε σε θρησκευτικές μέρες είπα να βρω διασκευές των Gregorians σε γνωστά τραγουδια, να τα ακούσετε με διαφορετική μορφή....
Για σήμερα SOUND OF SILENCE

Starsailor - All The Plans

Έχω ξαναπεί για το νέο άλμπουμ των Starsailor πόσο μ'αρέσει.
Άλλο ένα ωραίο τραγούδι είναι το All the plans...
(live from MNM studio here)

Από το Α έως το Χ της ηλεκτρονικής μουσικής

Στη δεκαετία του ‘80 εμπιστευόμασταν τον δημιουργό. Αγοράζαμε μουσική του καλλιτέχνη ή του συγκροτήματος που από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση ή μια διαφήμιση ακούσαμε και μας άρεσε. Στη δεκαετία του ‘90 «μετακινηθήκαμε». Είδαμε τη μουσική αλλιώς.
Η τεχνολογία έκανε την παραγωγή της γρηγορότερη. Ακούσαμε καλλιτέχνες ανεκπαίδευτους στους κανόνες του πενταγράμμου που μπορούσαν να γράψουν ήχους, μελωδίες και ρυθμούς μέσα από προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών. Στην ίδια δεκαετία οι καλλιτέχνες έγιναν θεαματικά περισσότεροι. Πιθανόν για να ξεφύγουμε από τη θάλασσα των τόσων πολλών ονομάτων που ηχογραφούσαν, αγοράζαμε μουσική όχι ποντάροντας στον καλλιτέχνη, αλλά στη δισκογραφική εταιρεία που κυκλοφορούσε τη δουλειά του.
Το πατρόν κάθε δισκογραφικής «φίρμας» ήταν κομμένο στον ήχο που ήθελε να κυκλοφορήσει.

Στη δεκαετία του 2000 δεν υπάρχουν σταρ. Και οι δισκογραφικές ζουν το εμπορικό τους ναυάγιο.

Πλέον αγοράζουμε μουσική ή την κατεβάζουμε από σάιτ του Διαδικτύου απλώς ψάχνοντας το είδος της μουσικής που μας αρέσει.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε το πλήθος των ειδών που εγκυμονούνται, γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν πριν ο απλός ακροατής μάθει περισσότερα για την ποιότητά τους. Εμείς προσπαθήσαμε να φτιάξουμε ένα αλφαβητάρι, κυρίως ηλεκτρονικού ήχου, που αγκαλιάζει είδη μουσικής της εποχής μας.

Σίγουρα όταν οι «Μπιτλς» έγραφαν το πρώτο τους σινγκλ δεν θα είχαν φανταστεί πως κάποτε οι ακροατές τους (ή καλύτερα τα εγγόνια τους) θα έψαχναν τη μουσική αντικαθιστώντας το όνομά του καλλιτέχνη με το, πιο απρόσωπο, είδος ήχου που είναι ή θα γίνει της μόδας.

Αμπιεντ
Θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως η κλασική μουσική του 20ού αιώνα. Εδώ το ζητούμενο είναι η σωστή χρήση, κυρίως, ηλεκτρονικών οργάνων στην παραγωγή ήχων που υπηρετούν την ατμόσφαιρα και όχι τον ρυθμό. Οι Τζον Κέιτζ και Μπράιαν Ινο θεωρούνται οι πατέρες του ήχου.

Προτεινόμενο άλμπουμ ξενάγησης στο είδος: «Μιούζικ Φορ Ερπορτς» - Μπράιαν Ινο.

Αμπιεντ-χαουζ
Ουσιαστικά μιλάμε για την ανάγκη μιας ομάδας D.J. και μουσικών παραγωγών, στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, να παραγάγουν ατμοσφαιρική μουσική με ρυθμό που οι κλάμπερ θα μπορούσαν να χορέψουν. Ο μουσικός παραγωγός, μουσικός αλλά και D.J. Αλεξ Πάτερσον, που μαζί με τον Τόμας Φέλμαν σχημάτισε το μουσικό «όχημα» των «Δε Ορμπ» το 1989, είναι μία από τις περσόνες που κατάφεραν να κινήσουν τα νήματα του είδους. Αλλοι παραγωγοί που έπαιξαν ρόλο στην εξάπλωση του άμπιεντ - χάουζ ήταν ο Σάσα, ο Τζον Ντίγκγουϊντ και ο Πολ Οκενφολντ.

Προτεινόμενα άλμπουμ ξενάγησης στο είδος: «Δε Ορμπ» - «Ούφορμπ», «Μπιοσφίρ» - Μαϊκρογράβιτι.

Ελέκτρο-χάουζ
Σε αυτό το μοντέλο ήχου συνδέονται δύο κλασικά είδη, κυρίως, ηλεκτρονικής μουσικής. Το χάουζ και το ελέκτρο.

Το ρυθμικό μέρος του ελεκτροχάουζ μονοπωλεί ο κλασικός ρυθμός της χάουζ ή της τέκνο μουσικής. «Πάνω» του είναι φορτωμένες μελωδικές γραμμές μπάσου που μονοπωλούν το ηχητικό αποτέλεσμα. Το ελεκτροχάουζ τα τελευταία δύο χρόνια «δοκιμάζεται» πετυχημένα στις πίστες των κλαμπ. Μουσικοί παραγωγοί που πάνε αγκαζέ με το είδος είναι οι «Ντιτζίταλισμ» και οι τελευταίες δουλειές του, πλέον, μουσικού παραγωγού Μπεν Γουότ.

Προτεινόμενα άλμπουμ, τραγούδια ξενάγησης στο είδος: «Ιντέαλισμ» - «Ντιτζίταλισμ», «Λοβ Ντοντ Λετ Μι Γκο» - Ντέιβιντ Γκέτα.

Ελεβέϊτορ μιούζικ
Ουσιαστικά μιλάμε για μία φλέβα της μουσικής λάουντζ. Ελεβέιτορ μιούζικ είναι η μουσική «σχεδιασμένη» να την ακούμε σε αεροδρόμια, εμπορικά κέντρα, μπουτίκ, σικ εστιατόρια.

Προτεινόμενα άλμπουμ ξενάγησης στο είδος: «Χάντφουλ Οφ Σόουλ» - Μάριο Μπιόντι.

Ελέκτρο-σουίνγκ
Από το 2006, κυρίως από την «ελέκτρο» σκηνή της Βιέννης, μας ήρθαν τα πρώτα δείγματα μείξης του σουίνγκ με την ελεκτρόνικα. Καλλιτέχνες σαν τον Πάροβ Στέλαρ, τον Βάλντεκ, τους Γάλλους «Κάραβαν Παλάς» κατάφεραν να φέρουν στα κλαμπ μια νέα τρέλα που συνδυάζει το ρετρό με τον ηλεκτρονικά εξελιγμένο χορευτικό ήχο.

Προτεινόμενα άλμπουμ ξενάγησης στο είδος: «Μπόλρουμ Στόρις» - Βάλντεκ, «Κάραβαν Παλάς» - «Κάραβαν Παλάς».

Ντάμπστεπ
Πηγή έμπνευσης για τον ήχο παραγωγών όπως του Αγγλου Μπένγκα, που θεωρείται η κορυφή στη διασπορά του ντάμπστεπ, ήταν η σκηνή του «Γκαράζ» που ακούστηκε στην Αγγλία στα τέλη της περασμένης δεκαετίας, αλλά και του νταμπ, παραφυάδας της ρέγκε, που διακρίνεται για τις παντοδύναμες γραμμές μπάσου που μονοπωλούν τον ήχο των τραγουδιών. Το ντάμπστεπ είναι είδος ηλεκτρονικής μουσικής που «τρέχει» από το 2005.

Προτεινόμενο άλμπουμ ξενάγησης στο είδος: «Στέπα’ς Ντιλάιτ - Ντάμπστεπ Φρομ Πρέζεντ Του Φιούτσουρ» - πρόκειται για συλλογή δύο άλμπουμ που περιέχει την αφρόκρεμα των ντάμπστεπ παραγωγών.

Νου-μπαλεάρικ
Στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, όταν οι Ισπανοί και Βρετανοί κλάμπερ θέλησαν να ντύσουν με ήχο τη θέα του ηλιοβασιλέματος που έβλεπαν στην Ιμπιζα, ο κόσμος της μουσικής βρέθηκε αγκαλιά μ’ έναν νέο ήχο που ονομάστηκε «Μπαλεάρικ». Το «νου-μπαλεάρικ» προέκυψε πρόσφατα. Δεν γνωρίζουμε ακόμα ποιος θα είναι ο παραγωγός που θα προβληθεί ως ηγέτης του συγκεκριμένου μουσικού γένους. Εστω κι έτσι οι μουσικές κυκλοφορίες της δισκογραφικής εταιρείας «Εσκιμο Ρεκόρντινγκς» φαντάζουν ως το λίκνο του «νου-μπαλεάρικ». Ενός ιδιώματος που μουσικά συνδυάζει την ατμόσφαιρα της άμπιεντ, τον ρυθμό της ντίσκο σε πολύ χαμηλές στροφές και τα ηχητικά εφέ που είχε η σπέις - ντίσκο της δεκαετίας του ‘70.

Προτεινόμενο άλμπουμ ξενάγησης στο είδος: «ΙΙ» - Λίντστρομ Εντ Πρινς Τόμας.

Νιου ρέϊβ
Μάλλον πρόκειται γι’ αστείο αλιευμένο από τα γραφεία αρχισυντακτών του βρετανικού μουσικού Τύπου. Οπως και αν έχει, μπάντες σαν τους «Κλάξονς», τους «Τεστ Αϊσικλς» ή ακόμα και η, κοντά στο μάχιμο χιπ - χοπ ελέκτρο, τραγουδίστρια Μ.Ι.Α. κατάφεραν, ακόμα και αν οι ίδιοι δεν το ήθελαν, να καταχωρηθούν ως μέλη της Νιου Ρέιβ Κίνησης. Μιας μάλλον μουσικής «φούσκας» που εντός της ζει το ροκ, το χάπι - χάουζ και το πανκ - ελέκτρο.

Προτεινόμενα άλμπουμ ξενάγησης στο είδος: «Μιθς Οφ Δε Νίαρ Φιουτσουρ» - «Δε Κλάξονς», «Δε Γουόρνινγκ» - «Χοτ Τσιπς».

Τζαζτρόνικα
Οι ρίζες του είδους μπορούν να αναζητηθούν σε άλμπουμ του Μάιλς Ντέιβις και του Ορνέτ Κόλμαν.

Η Τζαζτρόνικα, συχνά αποκαλούμενη και ως Νου - Τζαζ, είναι είδος που φάνηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 μέσα από δουλειές του ράπερ Γκούρου, του άσιντ - τζαζ κιθαρίστα Ρόνι Τζόρνταν και της γερμανικής μουσικής κολεκτίβα των «Τζαζανόβα».

Σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες καλλιτέχνες, μουσικά σχήματα που δρουν στο συγκεκριμένο μουσικό ύφος. Κάποιοι απ’ αυτούς είναι οι «Νιου Σπίριτ Ελσίνκι» και οι «Σινεμάτικ Ορκεστρα».

Προτεινόμενα άλμπουμ ξενάγησης στο είδος: «Τούριστ» - Σεν Ζερμέν.

Φολκτρόνικα
Για όλα φταίει ο Μόμους, ίσως και η Ανι Κλαρκ. Ο πρώτος ήταν ένας ποιητής που γνώρισε επιτυχία στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 απαγγέλλοντας ποιήματα συνοδεία κιθάρας και προηχογραφημένων στοιχείων ηλεκτρονικής, συχνά χορευτικής, μουσικής. Μπάντες που ανήκουν στον κύκλο της «φολκτρόνικα» ήταν ή είναι οι «Μπέτα Μπαντ», οι «Ανιμαλ Κολέκτιβ» και οι τραγουδίστριες Μπεθ Ορτον, Μπεθ Γκίμπονς.

Προτεινόμενα άλμπουμ ξενάγησης στο είδος: «Στρόμπερι Τζαμ» - «Ανιμαλ Κολέκτιβ», «Κόμφορτ Οφ Στρέιντζερς» - Μπεθ Ορτον.

Φάνκι μπρέϊκς
Υπάρχει μια γενιά μουσικών παραγωγών που βγήκαν στην επιφάνια στις αρχές του 2000 και αναφέρουν ως επιρροές τους δουλειές συγκροτημάτων όπως οι «Κέμικαλ Μπράδερς» και οι «Πρόντιτζι». Ο δικός τους ήχος περιλαμβάνει την ενέργεια που είχαν τα άλμπουμ των παραπάνω καλλιτεχνών, μπολιασμένη με γερές δόσης ελέκτρο φανκ ήχου. Οι «Φορτ Νοξ Φάιβ», από την Ουάσιγκτον, είναι ένα από τα πιο πετυχημένα συγκροτήματα του είδους.

Προτεινόμενο άλμπουμ ξενάγησης στο είδος: «Σκράμπλεντ» - Τζίμπστερ.

Χιπ-χοπ φλαμενκίγιο
Οι «Οχος Ντε Μπρούχο», η μπάντα από τη Βαρκελώνη που ο ήχος της συνδυάζει το παραδοσιακό φλαμένκο με τη χιπ - χοπ, όταν απαντούν στην ερώτηση «τι είδος μουσικής παίζετε» λένε «χιπ - χοπ φλαμενκίγιο». Στην πραγματικότητα αυτός ο όρος δεν υπάρχει ως είδος, δοκιμάζει όμως να δώσει το στίγμα μιας γενιάς συγκροτημάτων που δουλεύουν πάνω στις φόρμες του φλαμένκο, προσθέτοντάς του στοιχεία χιπ - χοπ και ελέκτρο μουσικής.

Προτεινόμενο άλμπουμ ξενάγησης στο είδος: «Τετσαρί» - «Οχος Ντε Μπρούχο».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΘΝΟΣ

I'll Be There For You (The Rembrants)

Ένα τραγούδι που γνωρίσαμε όλοι από τη σειρά Φιλαράκια.
Το έψαχνα live αλλά δεν το βρήκα δυστυχώς...
Friends -- the rembrants .. i'll be there for you

The Cardigans - My Favourite Game (Live Jools Holland )

Αγαπημένο τραγουδάκι από Cardigans

The sunday drivers - On my mind

Ένα ακόμα ωραίο τραγούδι.
Sunday drivers - On my mind
Το ανακάλυψα απο τη συλλογή Radio Secrets, που έχει πολλά τραγούδια που αξίζει να ακούσετε...
*Θα θέλατε μήπως να εστιάσω σε κάποιο είδος περισσότερο σύντομα;

Muse- Time Is Running Out: Live At Wembley Stadium 2007

Το γνωστό τραγούδι των Μuse "Time is running out" σε live εκτέλεση από το Wembley το 2007...
Απολαύστε!!

Modjo - Lady (Hear Me Tonight)

Μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα που ακούγεται ακόμα...

Roger Sanchez - Another chance

Επειδή είχαμε παραμελήσει λίγο το μουσικό blog επανερχόμαστε με ωραία μουσική!!!

DB Boulevard - Point of view

Παλιότερο, αλλά δε χάνει την αξία του.
Πολύ μου αρέσει το βιντεοκλίπ του....

Groove Armada - My Friend

Το λατρεύω αυτό το τραγούδι....

Peter, Bjorn & John - Young Folks

Ένα τραγούδι που μ'αρέσει πολύ.....

Michael Jackson - Earth Song

Ένα τραγούδι του Michael Jackson για το περιβάλλον...


What about sunrise
What about rain
What about all the things
That you said we were to gain.. .
What about killing fields
Is there a time
What about all the things
That you said was yours and mine...

Razorlight - You and the rest

Ένα πολύ ωραίο τραγούδι των Razorlight που ακούω συνεχώς τελευταία, το You and the rest από το άλμπουμ τους Slipway Fire.
Εδώ βίντεο όταν παίζεται στο στούντιο

Ξεκίνημα κατευθείαν από την πρώτη θέση για τους U2

Οι ιρλανδοί rockers έκαναν και πάλι τα μαγικά τους κατακτώντας την πρώτη θέση σε 33 χώρες με το νέο τους album "No Line On The Horizon", γεγονός που όλοι περιμέναμε αλλά όχι σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Ταυτόχρονα βέβαια οι U2 έχουν ανακοινώσει την έναρξη της περιοδείας τους "U2 360 tour" η οποία ξεκινάει στις 30 Ιουνίου με πρώτο σταθμό τη Βαρκελώνη και έπειτα άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μέχρι το πέρασμα στην αντίπερα όχθη του Aτλαντικού για να συνεχιστούν εκεί οι συναυλίες.

Και φυσικά μην ξεχνάτε ότι το rock band έχει ήδη ανακοινώσει την κυκλοφορία νέου album μέχρι το τέλος του 2009.
http://www.mad.tv/

Sold out μέσα σε πέντε ώρες οι συναυλίες του Michael Jackson

Οι συναυλίες με τις οποίες ο Michael Jackson φιλοδοξεί να κάνει το μεγάλο comeback στη σκηνή, θα αρχίσουν στις 8 Ιουλίου. Αρχικά είχαν προγραμματιστεί να πραγματοποιηθούν 10 εμφανίσεις αλλά τελικά – λόγω της μεγάλης ζήτησης – οι διοργανωτές αποφάσισαν να τις αυξήσουν στις 50. Αυτό σημαίνει ότι θα ολοκληρώσει τις συναυλίες τον Φεβρουάριο του 2010.
Όπως μεταφέρει το Reuters, 360. 000 εισιτήρια είχαν προπωληθεί στις αρχές της εβδομάδας ενώ εν όψει του «ανοίγματος» των ταμείων στο στάδιο «O2 Arena» πολλοί φαν είχαν «στρατοπεδεύσει» στο σημείο από το βράδυ για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν το εισιτήριο. Πάνω από ένα εκατομμύριο εισιτήρια έχουν πωληθεί σύμφωνα με το ΒΒC.
Ο ίδιος ο Michael Jackson -οπως αναφέρει το BBC- είναι ενθουσιασμένος με την απήχηση. Εκπρόσωπος της AEG Live που θα διοργανώσει τις συναυλίες, αναφέρει ότι «δεν το περίμεναν». «Δεν είχαμε σκεφτεί ότι θα κάναμε πενήντα συναυλίες και αν κρίνει κανείς από το ενδιαφέρον του κόσμου, φαίνεται ότι θα βρισκόμαστε στο Λονδίνο για δύο χρόνια» αναφέρει. O Jackson τον ρώτησε πόσο καιρό θα μείνουν στο Λονδίνο και – όπως λέει – του απάντησε ότι μάλλον θα μείνουν αρκετό χρόνο για να αποκτήσουν βρετανικό διαβατήριο.
Σύμφωνα με το BBC οι τιμές των εισιτηρίων κυμαίνονται από 170 λίρες μέχρι 10.000 λίρες, αλλά τα εισιτήρια που αγοράζονται κατευθείαν από τα ταμεία του σταδίου κοστίζουν 75 λίρες.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι ο βασιλιάς της pop – κάτοχος 13 βραβείων Grammy και έχοντας «πουλήσει» 750 εκατομμύρια δίσκους – τα καταφέρνει ακόμη… http://www.cosmo.gr/Music/233547.html

Βίντεο από τη συναυλία του James Blunt!!

Ήρθε, τραγούδησε, και ελπίζουμε να ξανάρθει!!

“Άδεια” λόγω μητρότητας για τη Celine Dion

Η διάσημη τραγουδίστρια Σελίν Ντιόν ανακοίνωσε την Κυριακή, ότι αποσύρεται από τη σκηνή για 18 μήνες για οικογενειακές διακοπές και για να κάνει ένα δεύτερο παιδί, όπως μεταδίδουν τα καναδικά μέσα ενημέρωσης.

"Ελπίζουμε να ευλογηθούμε άλλη μια φορά και να γίνουμε για δεύτερη φορά γονείς. Αν μας δοθεί αυτό, θα το δεχτούμε με τη μεγαλύτερη χαρά", δήλωσε η Ντιόν από το πλατό του "Star Academie", έχοντας στο πλάι της τον σύζυγό της Ρενέ Ανζελίλ, που είναι ο "διευθυντής" του τηλεπαιγνιδιού.

Η Ντιόν, η οποία θα γίνει 41 ετών στα τέλη Μαρτίου, ολοκλήρωσε μόλις την παγκόσμια περιοδεία της με τίτλο "Taking Chance", έπειτα από 135 συναυλίες σε 26 χώρες. Το ζεύγος έχει ήδη ένα αγοράκι.
http://www.cosmo.gr/Music/Canada/232501.html

Αναμένοντας τον James Blunt

Το Σάββατο, 7 Μάρτιου, ο James Blunt φτάνει στην Ελλάδα για να τραγουδήσει για μας στοTae Kwon Do και όλοι λένε ότι θα είναι μια μοναδική εμπειρία. Για να το επιβεβαιώσουμε κάναμε ένα γρήγορο έλεγχο στις συναυλίες του Βρετανού καλλιτέχνη σε Βυρηττό και Βελιγράδι και μείναμε ενθουσιασμένοι.Την 1η Μαρτίου, ο Blunt επισκέφθηκε για μια μοναδική συναυλία τη Βυρηττό και με τραγούδια όπως το "Goodbye my lover" και το "You're beautiful" έκανε το κοινό να τραγουδάει δυνατά μαζί του και το στάδιο να κουνηθεί για τα καλά.Την επόμενη κιόλας μέρα ταξίδεψε στο Βελιγράδι και απέδειξε στον κόσμο και τα media ότι οι συναυλίες του είναι διασκέδαση και για τον ίδιο και όχι εργασία. Παρότρυνε το κοινό, φλέρταρε με τον κόσμο και αφιέρωσε το τραγούδι "No Bravery" για τα θύματα του Κοσσόβου. Υπολογίζοντας λοιπόν τη δυναμική και τη διάθεση του James Blunt, καθώς και τον ενθουσιασμό και την αγάπη του κόσμου στις προηγούμενες συναυλίες του, αναμένουμε απλά κάτι εντυπωσιακό.Συντονίσου στο www.mad.tv για ένα αποκλειστικό live review και multimedia galleries ζωντανά από το Tae Kwon Do την ώρα της συναυλίας!
http://www.mad.tv/section/news/36543/news/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82+%CF%84%CE%BF%CE%BD+James+Blunt

Ένα πάρα πολύ ωραίο αφιέρωμα του y magazine σε γνωστά τραγούδια που βασίστηκαν σε αληθινίες ιστορίες.

1. Hurricane – Bob Dylan & Jacques Levy
«He could have been the champion of the world…»

LP: «Desire»
Κυκλοφόρησε: Νοέμβριος 1975

Το βράδυ της 16ης Ιουνίου του 1966 άλλαξε για πάντα η ζωή του μεγάλου Αμερικανού έγχρωμου πυγμάχου Rubin Carter. Ο επονομαζόμενος «Hurricane» – για τα θυελλώδη του χτυπήματα – κατηγορήθηκε για τη δολοφονία τριών ανθρώπων μέσα σε ένα μπαρ του Πάτερσον στο Νιού Τζέρσεϊ. Μια ολόκληρη ρατσιστική και βρώμικη πλεκτάνη στήθηκε σε βάρος του Carter, ο οποίος αντί να γίνει Champ του μποξ, κλείστηκε στη φυλακή, ξεσηκώνοντας θύελλα διαμαρτυριών όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Εννιά χρόνια αργότερα, ο καταδικασμένος τετράκις σε ισόβια Carter, έστειλε στον ευαισθητοποιημένο σε θέματα ανθρώπινων δικαιωμάτων Bob Dylan την αυτοβιογραφία του.

Ο τραγουδοποιός συγκινήθηκε από το «The sixteenth round» και πεπεισμένος για την αθωότητα του Rubin, τον συνάντησε στη φυλακή. «Αμέσως μετά θέλησε να γράψει ένα τραγούδι, αλλά δυσκολεύτηκε αρκετά», διηγείται ο συνδημιουργός του «Hurricane», Jacques Levy, «δεν μπορούσε να κάνει την αρχή. Όταν όμως το είδε από την μυθιστορηματική του πλευρά, τότε όλα έγιναν εύκολα: Pistol shots ring out in a barroom night.... Here comes the story of the Hurricane. Boom! Τίτλοι. Σαν ταινία του σινεμά». Και πράγματι αυτό ακριβώς είναι το Hurricane. Ένα κινηματογραφικό τρέιλερ, ένα ποίημα γροθιά στο ρατσισμό και την αδικία, ένα σκληρό πολιτικό μανιφέστο, ένα folk αριστούργημα στολισμένο με το υπέροχο βιολί της Scarlet Rivera.




2. American Pie – Don McLean
«The day the music died…»

LP: «American Pie»
Κυκλοφόρησε: Οκτώβριος 1971

Μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 2ης προς 3η Φεβρουαρίου του 1959, ένα τετραθέσιο Beechcraft Bonanza B35 απογειώθηκε μέσα σε σφοδρή χιονοθύελλα από το αεροδρόμιο του Mason City της Iowa με προορισμό το Moorhead της Minnesota. Επιβάτες – εκτός του πιλότου – ήταν τρία μεγάλα αστέρια του ροκ εν ρολ: ο Buddy Holly, ο Ritchie Valens και ο J.P. «The Big Bopper» Richardson. Πέντε λεπτά αργότερα το ελικοφόρο έπεσε και συνετρίβη στο έδαφος με ταχύτητα 270 χλμ/ω. Η έρευνα απέδωσε το δυστύχημα σε ανθρώπινο λάθος και στην κακοκαιρία, ενώ οι νεκροί βύθισαν στο πένθος την ορφανή μουσική σκηνή των ΗΠΑ.

12 χρόνια αργότερα, ο Νεοϋορκέζος συνθέτης Don McLean έγραψε το «American Pie», ένα τραγούδι – αφιέρωμα στην τραγική «μέρα που πέθανε η μουσική». Το περίεργο είναι πως δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά στους 3 νεκρούς μουσικούς, αν και ολόκληρο το LP είναι αφιερωμένο στον Buddy Holly, το εφηβικό ίνδαλμα του McLean. Ο ίδιος ο συνθέτης ποτέ δεν έδωσε εξηγήσεις για τους στίχους του, λέγοντας ότι «δεν υπόκεινται σε ανάλυση, αφού πρόκειται για ποίηση». Έτσι κι αλλιώς, το «American Pie» είναι από τα πλέον ξεχωριστά τραγούδια της folk μουσικής και κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ: είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια – 8’30” λεπτά – Νο 1 στην ιστορία του αμερικάνικου τσαρτ. Κάντε κλικ εδώ και διαβάστε την ερμηνεία των στίχων.


3. Smoke on the Water – Deep Purple
«They burned down the gambling house…»

LP: «Machine Head»
Κυκλοφόρησε: Μάρτιος 1972

Τον Δεκέμβριο του 1971 οι Deep Purple έφτασαν στο Μοντρέ της Ελβετίας για να ηχογραφήσουν το νέο τους LP, «Machine Head». Για το λόγο αυτό είχαν νοικιάσει το κινητό στούντιο των Rolling Stones και το είχαν εγκαταστήσει στο Montreux Casino. Μία μέρα πριν αρχίσουν τις ηχογραφήσεις, παρακολουθούσαν τη συναυλία του Frank Zappa, όταν ξαφνικά κάποιος έριξε μια φωτοβολίδα, με αποτέλεσμα το Καζίνο – μαζί με το στούντιο – να γίνουν παρανάλωμα του πυρός. Οι Deep Purple μεταφέρθηκαν σε άλλο ξενοδοχείο και από εκεί έβλεπαν τους καπνούς να υψώνονται πάνω από τη λίμνη της Γενεύης. Η εικόνα ήταν εντυπωσιακή και λίγες μέρες αργότερα, ο Roger Glover ξύπνησε έχοντας ξαναδεί το συμβάν στο όνειρό του.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Οι Purple ύστερα από άκαρπη αναζήτηση στούντιο για την ηχογράφηση, ξαναγύρισαν στο άδειο πλέον Montreux Grand Hotel και δημιούργησαν το πλέον επιτυχημένο LP της ιστορίας τους. Το περίεργο είναι ότι το μοναδικό τραγούδι που δεν γράφτηκε στην Ελβετία, ήταν το «Smoke on the water», το οποίο μάλιστα ο Glover δίσταζε να συμπεριλάβει αρχικά στο υλικό του δίσκου, γιατί φοβόταν πως το κοινό θα νόμιζε ότι πρόκειται για αναφορά σε ναρκωτικά (πράγμα που τελικά συνέβη, αφού πάρα πολλοί φαν του γκρουπ πιστεύουν ότι οι στίχοι περιγράφουν έναν αργιλέ). Σήμερα υπάρχει ένα γλυπτό μνημείο στη λίμνη της Γενεύης, πάνω στο οποίο είναι σκαλισμένα το όνομα της μπάντας, ο τίτλος του τραγουδιού και οι νότες του – μάλλον – πιο γνωστού riff της hard rock.


4. Sunday Bloody Sunday – U2
«And the battle’s just begun…»

LP: «War»
Κυκλοφόρησε: Φεβρουάριος 1983

Στις 30 Ιανουαρίου του 1972 οι Ιρλανδοί έζησαν τη δεύτερη «Ματωμένη Κυριακή», μισό αιώνα μετά την πρώτη (το Νοέμβριο του 1920 στο Δουβλίνο), όταν Βρετανοί στρατιώτες πυροβόλησαν ψυχρά εναντίον άοπλων πολιτών που διαδήλωναν στο Derry υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων, σκοτώνοντας 14 από αυτούς. Το γεγονός προκάλεσε ένα πρωτοφανές κύμα βίας σε ολόκληρη την Ιρλανδία και σημάδεψε τη σύγχρονη ιστορία του πολύπαθου νησιού.

Μια δεκαετία αργότερα και ενώ ο Bono περνούσε στη Τζαμάικα το μήνα του μέλιτος, ο Edge έγραψε τους στίχους και το βασικό riff ενός τραγουδιού, το οποίο σήμανε την αλλαγή πορείας των U2. Το πέρασμα από τις κέλτικες μπαλάντες σε αυθεντικά post – punk φόρμες ήταν πλέον πραγματικότητα και το κυρίαρχο θέμα ήταν ο τρόμος όσων παρατηρούσαν τα όσα συνέβαιναν στη διάρκεια των ταραχών της Ιρλανδίας, με επίκεντρο τα γεγονότα στο Derry. Ο ρυθμός στα τύμπανα παραπέμπει στους Βρετανούς, ενώ η κιθάρα στην οργή των αμάχων. Οι στίχοι πλαισιώνουν ταιριαστά τη μουσική και το «Sunday Bloody Sunday», ένα από τα κορυφαία πολιτικά τραγούδια του ροκ, ήταν το κυρίαρχο όπλο του LP «War».

Οι U2 παίζουν ζωντανά το «Sunday Bloody Sunday». Μαζί προβάλλονται σκηνές από την ταινία «Bloody Sunday» (2002) και φωτογραφίες από τη σφαγή του Derry (30-1-1972):


5. White Riot – The Clash
«Are you taking over or are you taking orders…?»

LP: «The Clash»
Κυκλοφόρησε: Απρίλιος 1977

Στις 30 Αυγούστου του 1976, στη διάρκεια του καρναβαλιού του Notting Hill, σημειώθηκαν σοβαρές ταραχές ανάμεσα σε νεαρούς μαύρους διαδηλωτές και αστυνομικούς. Στα επεισόδια βρέθηκαν μπλεγμένοι – και συνελήφθησαν – οι Joe Strummer και Paul Simonon, μέλη και οι δυο της punk μπάντας Clash. Ο Strummer δήλωσε στην απολογία του ότι θεωρούσε υποχρέωσή του ως λευκός να συμπαρασταθεί στις διαδηλώσεις των μαύρων ενάντια στην καταπιεστική κυβέρνηση.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, η εμπειρία των ταραχών και της σύλληψης, αποτέλεσαν το θέμα για το πρώτο single του γκρούπ, το «White Riot». Ένα δίλεπτο καταιγιστικής κιθάρας, μπάσου και τυμπάνων, πλαισιωμένα από τη χαρακτηριστική φωνή του Strummer, είναι αρκετά για να φωνάξουν «παρών» στο μεγαλύτερο μουσικό και πολιτικό κίνημα αμφισβήτησης που γνώρισε μεταπολεμικά η Βρετανία. Στο παρθενικό LP των Clash, το οπισθόφυλλο του δίσκου είναι μια φωτογραφία από τα επεισόδια στο Notting Hill.


6. Indian Reservation – The Raiders
«Cherokee tribe, so proud to live, so proud to die…»

LP: «Indian Reservation»
Κυκλοφόρησε: Οκτώβριος 1971

Από το 1791 είχαν ήδη αρχίσει στις ΗΠΑ οι πρώτες αναγκαστικές μετακινήσεις Ινδιάνων Τσέροκι, κυρίως από την Georgia στην Oklahoma. Οι μετακινήσεις αυτές εντάθηκαν στη διάρκεια της δεκαετίας 1820-1830, από τις νοτιοανατολικές πολιτείες σε περιοχές δυτικά του Μισσισσιππή και έμειναν γνωστές ως «ο ξεριζωμός των δακρύων» (Trail of tears). Η αποκορύφωση ήρθε το 1830 με την υπογραφή της Πράξης της Μετακίνησης των Ινδιάνων, επισημοποιώντας έτσι τις προθέσεις της κεντρικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης.

Το 1971 ένα από τα μέλη της garage μπάντας The Raiders, ο Mark Lindsay – ινδιάνικης καταγωγής – πρότεινε στους υπόλοιπους να ηχογραφήσουν ένα σχετικά άγνωστο τραγούδι του John Loudermilk, το «Indian Reservation (The lament of the Cherokee Reservation Indian)». Το single κυκλοφόρησε το 1971 και ανέβηκε αμέσως στο Νο 1 του αμερικάνικου τσαρτ. Οι στίχοι μιλάνε για τις μαζικές μετακινήσεις των Ινδιάνων Τσέροκι στις αρχές του 19ου αιώνα και μάλιστα αποδείχτηκαν προφητικοί: «But maybe someday when they learn, Cherokee Nation will return». Στις 6 Απριλίου του 1984, οι Δυτικές και Ανατολικές φυλές των Τσέροκι ενώθηκαν πάλι επίσημα στα Red Clay Council Grounds του Τενεσί.

Ο Paul Revere και οι Raiders παίζουν το «Indian Reservation (The Lament of the Cherokee Reservation Indian)»:



7. Monterey – The Animals
«Ten thousand electric guitars were groovin’ real loud…»

LP: «The Twain shall meet»
Κυκλοφόρησε: Απρίλιος 1968

Από τις 16 μέχρι τις 18 Ιουνίου του 1967, στο Monterey της Καλιφόρνια διοργανώθηκε το πρώτο μεγάλο μουσικό φεστιβάλ του ροκ, μια μουσική γιορτή την οποία παρακολούθησαν περίπου 200.000 άνθρωποι. Σε αυτή την τριήμερη συναυλία έκαναν τις πρώτες σημαντικές τους εμφανίσεις στο αμερικάνικο κοινό, καλλιτέχνες όπως οι Who, ο Jimi Hendrix, η Janis Joplin και ο Otis Redding. Το Monterey Pop Festival έφερε το San Francisco και τις μουσικές του στο προσκήνιο, αποτέλεσε την αρχή του περίφημου «Summer of Love» και έθεσε τις βάσεις για ανάλογες εκδηλώσεις με αποκορύφωμα το Woodstock δυο χρόνια αργότερα.

Το φεστιβάλ στο Monterey και τις μπάντες που πήραν μέρος σε αυτό (Grateful Dead, Byrds, Jefferson Airplane, Simon & Garfunkel, Country Joe and the Fish, Ravi Shankar, Butterfield Blues Band κλπ), περιγράφει το τραγούδι που έγραψαν οι – παρόντες στην Καλιφόρνια – Animals και ο front man τους Eric Burdon. Απλοί στίχοι, κλασική R&B φόρμα των Animals, τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Burdon και μπόλικη νοσταλγία για το καλοκαίρι της αγάπης το 1967.

Ο Eric Burdon με τους Animals σε ζωντανή ηχογράφηση του «Monterey» στα στούντιο του BBC (1968):

8. Sympathy for the Devil – The Rolling Stones
«What’s puzzling you is the nature of my game…»

LP: «Beggars Banquet»
Κυκλοφόρησε: Δεκέμβριος 1968

Εδώ δεν έχουμε ένα συγκεκριμένο γεγονός, αλλά μια πραγματική παρέλαση της ίδιας της ιστορίας. Ο Mick και ο Keith αποφασίζουν να κοιτάξουν κατάματα το Σατανά και αυτός τους επιδεικνύει τα «τρόπαιά» του. Όλα άρχισαν όταν η Marianne Faithful, σύντροφος του Jagger εκείνη την εποχή, του έδωσε να διαβάσει το βιβλίο του Mikhail Bulgakov, «The Master and Margarita». Εκεί ο διάβολος περιγράφεται ως ένα σοφιστικέ πρόσωπο, ένας άνθρωπος «of wealth and taste». Ο Jagger υποστηρίζει ότι το τραγούδι δεν είναι μια σατανιστική γιορτή, αλλά αφορά τη σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων. Ο Keith από τη μεριά του προσθέτει: «Ο σατανάς βρίσκεται μεταξύ μας. Τον βλέπουμε συχνά μπροστά μας. Προσωπικά έχω συναντηθεί άπειρες φορές μαζί του. Το Sympathy for the Devil λέει ότι δεν πρέπει να τον ξεχνάς. Αν τον αντιμετωπίσεις, τότε μπορείς να τον θέσεις εκτός μάχης».

Ο Jean Luc Godard κινηματογράφησε τις στούντιο sessions του τραγουδιού και αποτύπωσε όλη τη μεταμόρφωση του ρυθμικού folk σε θυελλώδη σάμπα – ιδέα του Richards. Η σταύρωση του Ιησού, η Οκτωβριανή επανάσταση, ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος, οι δολοφονίες των Κέννεντι, ο Εκατονταετής πόλεμος, το Ολοκαύτωμα, οι δολοφονίες μελών του «Hippie Trail» σε Πακιστάν και Αφγανιστάν, όλα μαζί συνθέτουν το παζλ της δράσης του Λούσιφερ, ο οποίος διηγείται σε πρώτο πρόσωπο τα κατορθώματά του. Τα άφρο κρουστά που πρόσθεσε στην ηχογράφηση ο Richards, δένουν άψογα με τα background φωνητικά «Whoo Whoo», ιδέα της φίλης του κιθαρίστα, Anita Pallenberg και πλαισιώνουν την τελετουργική – σχεδόν διονυσιακή – ερμηνεία του Jagger σε μια από τις κορυφαίες στιγμές των Rolling Stones.

9. When the Levee Breaks – Led Zeppelin
«Cryin’ won’t help you, prayin’ won’t do you no good…»

LP: «Led Zeppelin IV»
Κυκλοφόρησε: Νοέμβριος 1971

Το τραγούδι γράφτηκε το 1929 από τη μεγάλη κυρία των blues της Λουιζιάνα, τη θρυλική Memphis Minnie McCoy και αναφέρεται στη μεγάλη πλημμύρα του Μισσισσιππή το 1927. Οι έγχρωμοι εργάτες των φυτειών είχαν υποχρεωθεί τότε να δουλεύουν στις όχθες του ποταμού υπό την απειλή των όπλων, για να κατασκευάσουν αναχώματα (levees) με σακιά άμμου και να σώσουν έτσι τις περιουσίες των ντόπιων λευκών γαιοκτημόνων. Όταν τα αναχώματα παρασύρθηκαν από τα ορμητικά νερά του ποταμού, οι μαύροι δεν μπόρεσαν να φύγουν έγκαιρα και εκατοντάδες από αυτούς πνίγηκαν. Οι υπόλοιποι αναγκάστηκαν να παραμείνουν στην περιοχή, για να βοηθήσουν στην αποκατάσταση των ζημιών, χωρίς όμως πρόσβαση στις προμήθειες που έφταναν από άλλες περιοχές της χώρας για βοήθεια. Αρκετοί δραπέτευαν μέσα στη νύχτα, αφού δεν υπήρχε πια δουλειά για αυτούς στο Δέλτα μετά την καταστροφή των καλλιεργειών.

Ο Robert Plant είχε στην κατοχή του τον δίσκο της Memphis Minnie με το συγκεκριμένο τραγούδι. Έτσι, το 1970 πρότεινε στους υπόλοιπους Led Zeppelin να το ηχογραφήσουν και να αποδώσουν ηλεκτρικά τη στιβαρή blues φόρμα του. Όπερ και εγένετο και το «When the levee breaks» κυκλοφόρησε στο αριστουργηματικό LP «Led Zeppelin IV», ένα χρόνο αργότερα. Πρόκειται για μία από τις δυσκολότερες και πιο περίπλοκες στούντιο ηχογραφήσεις των Zeppelin και αυτός είναι ο λόγος που η μπάντα το έπαιξε μόνο δυο φορές live (το 1975). Απολαύστε στο βίντεο που ακολουθεί τη μοναδική συνύπαρξη των Gibson Les Paul των Young και Page σε μια αυθεντική επίδειξη βιρτουόζων του blues.

10. Creeque Alley – The Mamas & the Papas
«And California dreamin’ is becomin’ a reality…»

LP: «The Mamas and the Papas deliver»
Κυκλοφόρησε: Φεβρουάριος 1967

Ένα από τα πιο απλά αλλά και συγχρόνως πιο όμορφα αυτοβιογραφικά τραγούδια της hippie εποχής, γραμμένο λίγο πριν το καλοκαίρι της αγάπης. Το ιδρυτικό ζευγάρι του πιο flower φωνητικού σχήματος της δεκαετίας του ’60, των Mamas & Papas, οι John και Michelle Philips, αφηγούνται μέσα από πανέξυπνους ποπ στίχους το πώς δημιουργήθηκε το γκρουπ τους.

Η γνωριμία με την Mama Cass Elliot και τον Denny Doherty, η παρέα με σημαντικούς μουσικούς της νεοϋρκέζικης σκηνής, όπως οι John Sebastian και Zal Yanovsky (μετέπειτα Lovin’ Spoonful), ο Roger McGuinn (κιθαρίστας των Byrds) και ο Barry McGuire (ιδρυτής των New Christy Minstrels), αλλά και το παρελθόν στην ροκ μπάντα των Mugwumps, όλα αυτά παρελαύνουν μέσα από την «Creeque Alley», την οδό όπου βρισκόταν το αγαπημένο κλαμπ των Mamas & Papas στις Παρθένους Νήσους της Καραϊβικής, περνούν από το «Night Owl Cafe», το συνηθισμένο τους στέκι στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης και καταλήγουν στη δημιουργία της μεγαλύτερης επιτυχίας τους, του κλασικού «California dreamin’».
ΠΗΓΗ
http://ymagblog.blogspot.com/2009/02/1.html